چه با معنا می شوم وقتی آرزوی بزرگ من شبیه ترا زیستن باشد

مثل خیلی از جاهای ایران تمام عمرم  گیلان نرفته ام و تا همین چندوقت پیش شاید  اصلا چنین هوایی بسرم نزده بود! اما از زمانی که #آرسن_میناسیان را شناختم ؛ خودم را به اندازه یک دسته گل  نه ! که چون  قطع می کنند ساقه های جانداری را که به زیبایی منتهی و مربوط می شود؛ به اندازه کاشتن نهالی از گل یاس معطر و سپید به روی خاک رشت و بر مزار او ؛ برای ادای احترام ؛ بدهکار و موظف و مسئول می دانم. 

به او که از گیلان نبود و سایه مسیح خوانده شد در آن دیار که خود در عین غربت قریب دلهای آن دیار شده بود.      

راستش را بخواهید ؛ آدم تا به پنجاه سالگی که برسد؛ پنجاه تا الگو عوض می کند. از سوباسای کارتون فوتبالیست ها در بچگی بگیرید  تا مدل ریش و فرم خمار کردن و ادا و اطوارهای یک خواننده معتاد سرشناس دهه پنجاه ؛ و تا رسیدن به پختگی یکی دو جین نویسنده و شاعر روشنفکر افتاده در تاریکی ؛ ارجینال فرنگی یا کپی های  وطنی   کمی تا قسمتی برابر با اصل آنها. 

الگوها می آمدند و دیر و زود می رفتند اما چندسالی بود که انگار قحطی آمده بود؛ تا می آمده نیک بنگرم به هر کس؛ به نیکی هزار و یکی دو تا نا نیکویی کشف می شد. چهل و پنج تا پنجاه و اندی سالگیم در نا امیدی و گاه حتی خود کامل پنداری می گذشت  تا شبی بصورت کاملا اتفاقی از طریق پادکستی در یوتیوب با آرسن آشنا شدم. خیلی خوب بیاد دارم از شدت ذوق مرگی تا خود صبح خواب به چشمان نیامد که نیامد.

بله یافته بودم آن که هر چه نیک نظر کردم جز نیکی ندیدم و می توانست دست کم تا سالها مرا از انسان و انسان بودن و انسانیت راضی سازد و از چهره آن شرمساری ها بزداید!

کتاب سایه مسیح که زندگینامه آرسن میناسیان هست و به قلم ایساک یوناسیان نگارش شده را دوبار با دقت خواندم و چکیده ای از آن را در این مقاله با شما در میان می گذارم.

در ابتدا هر قدر فکر کردم ؛ سایه را با مسیح خداوند هیچ و هیچ مرتبط و مربوط ندانستم ؛ چرا که از عیسی که آفریننده نور و روشنی هست و نور قدوسش  از  اعلی علیین  بر همگان  تابنده و تابان هست ؛ سایه ای ایجاد نمی شود و براستی که او جهان ها و جهانیان را فراتر از قید زمان و در ورای قید مکان  تابناک می کند. 

به گمان من آرسن سربازی نمونه بود در لشکر یهوه صبایوت ؛ خداوند لشکرها! لشکری که سربازانش  از دوردست های زمان ؛ همیشه أماده از خودگذشتگی و خدمت و جانبازی بوده و هست و می ماند . لشکری که سربازانش ؛ از جان گذشتگی آگاهانه و  صلیب   فرمانده تنها مدال افتخاری هست که بر سینه  می زنند و خدمت مقدس سربازی خود را آغاز می کنند. 

در زندگی آرسن  خدمت را آنچنان بزرگ و برجسته درمی یابیم که در محدوده هیچ حد و مرزی قرار نمی گیرد ! از سگان و سایر حیوانات بگیرید تا انسانها آنهم ورای آنکه چه دیانتی می داشته اند و چقدر پاک و راستگو و  درستکار بوده اند و یا نبوده اند.